son, nihâyet. en ileri nokta. arapça nihayet kökünden gelen iftial babından inteha, yentehi , intihaün: ismi-i mekan ve eylenmiş-mef’ul: münteha. anlamı: bitişin yeri; sona ermekliğin ontolojik boyuttaki tezahüratı kapsamındaki tüm hareketlenmeleri. cennetin girişindeki ağaç olarak tanımlanmıştır.