YARGIÇ i. (yar-mak “ayırmak, fasletmek”ten yar-gıç) [Eski Türkiye Türkçesi’nde “hâkim” anlamında yargucı kelimesi geçer] yeni. Dâvâlara bakmak, yargı yetkisini kullanarak yasaya uygun hüküm vermekle görevli kimse, hâkim.
YARGIÇ i. (yar-mak “ayırmak, fasletmek”ten yar-gıç) [Eski Türkiye Türkçesi’nde “hâkim” anlamında yargucı kelimesi geçer] yeni. Dâvâlara bakmak, yargı yetkisini kullanarak yasaya uygun hüküm vermekle görevli kimse, hâkim.